ΚΥΚΛΑΔΕΣ

Φούντωνε τ’ Αιγαίου τ’ αγέρι κι η θάλασσα άφριζε με κύματα πελώρια
μεγαλώνοντας στο διάβα της τις σπηλιές και τις κουφάλες των βράχων.

Τα’ άσπρα σπίτια στους άνυδρους λόφους σμίγανε με τα σήμαντρα
από τις εκκλησιές και τα ξωκλήσια , στο ίδιο χρώμα.

Οι κάκτοι, οι συκιές και τα λιόδεντρα λικνίζονταν αρμονικά
σε ρυθμούς μελτεμιού του Αυγούστου.

Και συ, κάτω εκεί στη χρυσή αμμουδιά, ένα ίχνος απόμερο,
έβρεχες ρυθμικά τις πατούσες των άκρων μετρώντας στιγμές ζωής.